USA IN HD #05 = OP DIE LIJST, WEDEROM.



Het is een uur of 1 's nachts. Na een power nap en een beetje Swordfish (hugh jackman met oorbelletje, nice) op tv, lopen we vanaf het restaurant 3 blocks zuidelijke richting op Collins avenue en arriveren we bij het Gansevoort Hotel. Fokking groot hotel. Ik dump mijn halflege groene Heineken flesje in de Hotel bosjes en de eerste ingang die we in willen blijkt voor het Rooftop feest te zijn. De tweede ingang is van het hotel zelf. De 3de entree is raak: Club Louis. Drukte. Alleen geen rij. Vreemd. Een mannetje of vijftig om een velvet rope heen. Dus zegmaar 3,4 rijen, die eigenlijk geen rijen zijn. Whatever. We staan goed vooraan, want ik zie naast ons Armand van Helden en A-Trak (redelijk poopie joopie deejees these days...) wachten en ook zij mogen niet naar binnen! Embarrassing. Haaaaa. Het ligt dus kennelijk niet aan ons. Wie komen er dan wel binnen? Stoephoeren (coke sluts) en pooiers in pakken uiteraard. Maar goed, ik spot al gauw genoeg dat de latina 'doorbitch' een lijst in d'r klauwen heeft met hopelijk onze namen erop (en for the occasion ook belachelijk dikke tieten draagt vanavond). Aangezien we al een tijdje helemaal vooraan staan en tegen de velvet rope aanleunen, durf ik me niet te verplaatsen. Er ontstaat een opstootje naast ons, een of andere celebrity die zich kennelijk wel beledigt voelt (een neger in pak) zorgt er persoonlijk voor dat er bijna rellen uitbreken. Z'n ego neemt de meeste ruimte in beslag in de wachtrij. Kankerlijer. Anyways, dat belooft wat voor binnen...

...10 minuten later staan we binnen aan de bar en het eerste dat opvalt zijn de midgets. Haha, geen grap. DWERGEN als werknemers. Hoe cool. Een klein manneke bij de bar (die een uur later met een brandblusser een brandje staat te blussen in de verte! Shiiit die had ik op foto moeten hebben!) en voor de rest nog een mini-she doorbitch ergens anders. Geniaal. Voor de rest blijkt het design lelijk, zoals de meesten tenten hier. En het is allemaal vooral heel onlogisch ingedeeld en gebouwd. Heel typisch Amerikaans onefficient wederom. Maar goed, genoeg negatief gelul, want ook daar beginnen we langszaam wel aan te wennen, die nuttige Amerikanen... Het geluid staat hard, maar als ik een cola en een sprite bestel (18 dollar) hoort de uitslovende homo barman me gelukkig wel. En opeens staat Strip Steve (een Franse leeftijdsgenoot van het niet onaardige Boys Noize label) naast me. Die gast heb ik vorig jaar niet 1, niet 2, maar 3 keer moeten missen in de Flexbar, dus ik geef hem een biertje. Hij begrijpt het niet, maar ik zeg met Frans accent "qu'est-ce que tu veux boir?". Sidenote: 1 van mijn eerste legale iTunes store downloads was Strip Steve's plaat Tommy Boy, vandaar. Haha. Maar goed, eventjes later als ik bij de Institubes Fransosen mezelf introduceer leg ik het nog eens allemaal netjes uit, dat ik geen homo ben die hem een biertje wilde aanbieden, maar hem enkel en alleen wilde bedanken voor z'n meesterlijke muziek.

Rond een uur of half 4 houden we het voor gezien. Ik bedank Emile nog even, de vice-baas van het platenlabel Institubes, die ons op de lijst had gezet, nadat ik hem sneaky via facebook te pakken had gekregen eergister. Hihi. Daarnaast zeg ik tegen de Rauw gang, Joost en co, dat ze moeten komen eten bij mijn ouders restaurant (indomania). Ook lachen we nog even wat mensen uit. Met name het blonde Amerikaanse breezersletje die half dronken, half kotsend, half nokkie tegen de geconcentreerde Fransman (met ponytail) DJ Orgasmic aanleunt in de dj-booth. Misschien dat hij daarom een povere dj-set aflevert. Wel jammer, want normaal gesproken is hij is te gek. Verbazingwekkend is ook het feit dat er maar liefst 3 videocameras in da house zijn. Wat redelijk irritant is, aangezien het geen kleine handycams zijn, maar gewoon de pd150,dvx100tjes, die redelijk in de weg kunnen zitten als je wil dansen... Haha, toch geinig dat ik als enige in Amsterdam altijd die loser ben met een videocamera op de dansvloer en dat er hier tijdens de Winter Music Conference in Miami meer videocameras in Da Club zijn dan fotografen...